[voor foto-film impressie op mobiel: even scrollen]
instagram #hendrikje.nu  twitter @erickavoortman

Ericka Voortman studeerde in 1989 af aan de Theaterschool en creëert sindsdien beeldende en danstheaterkunst op locatie. Enkele hoogtepunten: ‘Entblosst’ in de voormalige kantoor van de Holland Amerika Hal [thans Hotel New York] in Rotterdam [1991] ‘A Pool of Tears’, op het Wad tijdens Oerol’96, ‘Inner Station’ in de kelder van Lantaren/Venster in Rotterdam [1993] en ‘Gebreide Kapel’ in tuin van museum Kranenburgh in Bergen [2016]. Sinds 2002 is zij aangespoeld op het eiland Texel, waar zij vanaf 2016 in de Boet van Ruud  kunstinstallaties bouwt. ‘Ontroering en Verwondering’, ingrediënten van Tederheid hebben haar grote fascinatie [en zijn dit geen eigenschappen die sprankelen in onthaaste tijd?]

Bijzonder TEAM
Sinds de allereerste ontmoeting in 2013 voor overleg of haar kunst in zijn boet mocht, [editie kunstmanifestatie Klifhanger 2013] hebben kunstenaar Ericka Voortman [Hendrikje] en Texelaar Ruud Bakker elkaar door de jaren heen, steeds meer geïnspireerd om dat prachtige Boetje en het magische gebied van het Klemat op de kaart te zetten.

Zij bouwt jaarlijks haar kunstzinnige installaties, speciaal voor zijn boet, hij onderhoud het omliggende land zodanig dat het authentieke karakter van Het Klemat, volop ervaren kan worden.

Anno augustus 2021 zijn er drie installaties te ontdekken op dat schitterende Klemat:

3x kunst
Vischwijven’ in het Boetje van Klemat
‘Groos’ in het kleine Boetje van Ruud, nabij de Oude Hoorn [beide exposities zijn tot maart 2022 te zien].
Daar tussenin, op de Rezieneweid staat de ‘Kathedraal van Zachtmoedigheid’. [de genade van de wind bepaalt de einddatum]

De financiering van het werk van Voortman staat los van de Stichting. Haar installaties gaan gepaard met een prachtig souvenir: bij elke installatie hoort een modern getijdenboek. Deze zijn ook online te koop via www.getijdenboeken.nl

Over ONTHAASTEN zegt Voortman het volgende:

ONTHAAST
De makkelijkste, zo je wilt, ‘de snelste’ manier van ‘onthaasten’ is natuurlijk letterlijk de haast uit handelingen wegnemen. De moeilijkste is de haast uit het denken te halen. Als je de eerste stap doet, vertragen in looptempo, zou je verwachten, dat de tweede stap, ruimte scheppen tussen de ene en de andere gedachte, logischerwijs zou kunnen volgen. Maar Ruimte en Tijd ‘maken’ tussen de ene en de andere stap veroorzaakt doorgaans al wat irritatie en lacherigheid. Van “Wat een gedoe” en “Voelt heel ongemakkelijk” tot “Dit ben ik niet” en “Schei uit, ik word er zenuwachtig van”.

OH!?
Om dat onthaasten als vanzelf te laten verlopen maakt kunstenaar Ericka Voortman [Hendrikje] installaties in het boetje van Klemat [voorheen boet van Ruud] die de bezoeker verleiden om te duiken in een trage tijd. De kloktijd staat stil, daar in dat Boetje van Klemat. Er is in feite geen tijd, dan die van je hartslag. Van het zuchten. Van het Kijken.

Het beeldend werk verleidt de bezoeker om onverwachts, zomaar, in the middle of nowhere in “een oase van rust en inspiratie” te belanden. De grootste uitdaging voor Voortman, die haar wortels in het [dans]theater heeft liggen, is om bij het openen van de toegangsdeur die ‘oh’ op het gelaat van de bezoeker te toveren. Want is dat niet een van de mooiste expressies? Een ‘oh’ opent de mond en ogen van de bezoeker. En wie weet zet die ‘oh’ een zucht, een ademhaling tussen die voortdurend opkomende gedachten.

NUTTIG?
Als het mirakel van de Baboeshka poppetjes plopt uit het vertragen van tijd, floep, een zee van ruimte en dan ineens, voilà, ontroering en kijk, daar komt geduld tevoorschijn en daar krijgt ‘respect’ gestalte in het gelaat. Allemaal ‘ervaringen’, zomaar, omdat je ‘onthaast’. Van een mens die ‘gevangen’ is in tijd [drukdrukdruk!] word je ineens een mens die zich overgeeft aan dat wat is: Kijk nou! Er zijn hier ook vogels en een hommel … er zoemt een bij, er kukelt een haan, er klinkt een ‘meh’ en het gakken van een gans. Jee, daar … een Vischwijf! En hier, kom zitten, dan kun je kijken naar het wonder van het almaar veranderende licht. Hoor! Een krakend geluid! We zijn onderwater! En dan begint de verrijking van de verbeelding. Komt de “Beauty in the Eye of the Beholder” omhoog.

BELEVEN
In deze ‘kunstzinnige’ tijd staat de innerlijk tijd voorop. In deze ruimte val je samen met hout, riet, collages -geprint op stof- en een wonderlijke visioen waarin VISCHWIJVEN voorspellen dat de mens in de nabije toekomst tijd en ruimte gaat delen. Echt waar.

En na deze ‘beleving’, niet vast te leggen in kloktijd, duurde het een hartslag? Een half uur? Een schouderophaling? Zeven seconden? En is het eigenlijk belangrijk om te zeggen dat vandaag om 11.17 uur een ‘oh’ op het gelaat verscheen, die het hart voller deed lijken, die de longen dieper deed voelen, die de huid opener leek te maken omdat een ‘oh’ tot leven kwam.

ONT-SPANNEN
In deze woorden uitgelegd: wie wil er dan niet onthaasten? Hier in het Boetje van Klemat wordt gelegenheid geboden om die ‘oh’ te laten doen waar het goed in is: je ontspant, en in het mooiste geval, heb je de omgeving, zomaar ineens lief. Het is oppassen geblazen dus, daar bij dat Boetje van Klemat. U wordt er een vriendelijker mens van.

NATUURLIJKE ENTREE
In feite, heel wild gedacht, zou je kunnen zeggen dat op de Mokweg de entree begint van het Boetje van Klemat. En dat de Stolpweg haar uitgang is. Of andersom natuurlijk. Een schitterende weg langs dijken, boerderijen, schapen, zwaluwen, kieviten en reuze boter,- en zwanenbloemen, waar je ineens oog in oog doet staat met de kunst in het Boetje van Klemat, om vervolgens weer, door de natuur heen, langs de kippen en de duinroosjes, via het Klematspaadje, de buitenwereld weer betreedt. Geheel organisch, dit patroon. Van buiten naar binnen en weer naar buiten. Zo organisch als het onregelmatige van de ademhaling. Geen enkel moment hetzelfde. Zo grillig als de hartslag. Zo diepzinnig als de tastzin.

KLEMAT
De stichting Boetje van Klemat, hoopt dat het wonder van het lege landschap je doet ervaren hoe rijk je bent van binnen. Het Boetje van Klemat en het omliggende land is alle dagen open. Kom met de fiets, als dat kan, en laat de auto aan de rand van het dorp staan. En loop dat laatste stuk, zet je voeten op dat Klematspaadje, het oude peerdepad. En laat die immense lege ruimte de longen vullen. Kom ook als het regent, of als de wind veel te hard naar je smaak waait. Zie het als vrienden die je verwelkomen en goede raad geven: Ont-haast. Ontmoet de verhalen van het oude land. Niet perse op schrift, gewoon rechtstreeks door de gave van de intuïtie, voelbaar, recht het hart in. Hier op de Rezieneweid voeren de sloepen binnen met nieuwe waar [Rozijntjes!] en even verder op zie je de vloedhaak van 1389 staan en nog weer wat terug, aan de andere kant van de Stolpweg, krijg je zicht op het allereerste haventje van het eiland Texel. Het is hier fantastisch.

p.a.
Vanaf de veerboot kun je lopend naar het Boetje van Klemat! Na de overtocht met de boot, wandel je linksaf over de dijk, met uitzicht op de Mokbaai, rechtsaf door ‘de Petten’ direct naar het Boetje van Klemat. Een dag in de buurt van het Boetje van Klemat en je onthaast vanzelf. Wie wil dat nou niet?! Help u mee Het Klemat letterlijk op de plattegrond van Texel te plaatsen?